کانے دی تقدیر … پنجابی نظم شاعرہ: شُبھ کرن کانے نُوں جد ٹہنی لگی لوکاں لکھاں طعنے مارے، ایہنے کیہ کر لینا ودھ کے دھرتی اُپرّ پائے کھلارے، نا کنبا ، نا حسن تے رتبا، نا جچدی نا ملدی رلدی، پتا، پَھل ، پُھل، مہک ویہونی، بس چُلھیاں دے وچ بلدی، ٹہنی ہسی ، چہکی … Read more
ਜੋਬਨਰੂਪ ਛੀਨਾ جوبن روپ چھینا ਕਹਿੰਦੇ ਜਿਸਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਹੋਵੇ ਉਹ ਪਿਆਰੇ ਅੱਗੇ ਹਰਦਾ ਹੈ।ਜਾਨ ਤਲੀ ‘ਤੇ ਧਰ ਲੈਂਦਾ ਫ਼ਿਰ ਮੌਤੋਂ ਮੂਲ ਨਾ ਡਰਦਾ ਹੈ।کہندے جس نُوں عشق ہووے اوہ پیارے اگے ہردا ہےجان تلی تے دھر لیندا فر موتوں مول نہ ڈردا ہےਪਾਉਣ ਦੀ ਖੁਆਇਸ਼ ਰੱਖ ਨਾ ਤੂੰ ਪਾ ਕੇ ਸਭ ਗੁਆ ਲੈਂਦੇਗੁਆਚਾ ਰਹਿ ਉਹਦੇ … Read more
ਕਵੀ:ਸੁਖਦੀਪ ਸਿੰਘ ਰਾਏਪੁਰ سُکھ دیپ سنگھ رائے پور ਪੁੱਤਰਾ ਵੇ,ਦੱਸ ਇਹ ਕੀ ਕਰ ਗਿਆਤੇਰਾ ਬਾਪ,ਸਾਰੀ ਕਮਾਈ ਹਰ ਗਿਆپُترا وے، دس ایہہ کیہ کر گیاتیرا باپ ساری کمائی ہر گیاਸੋਚਿਆ ਸੀ ਬੁਢਾਪੇ ਵਿੱਚ ਸਾਂਭੇਗਾ ਤੂੰਤੂੰ ਤੇ ਚੰਦਰਿਆ,ਪਹਿਲਾਂ ਮਰ ਗਿਆسوچیا سی بڈھاپے وچ سانبھے گا تُوںتُوں تے چندریا، پہلاں مر گیاਕੀ ਹੋਇਆ ਸੀ,ਜੇ ਮਿਲ਼ੀ ਨਹੀਂ ਉਹਬਿਨਾਂ ਉਹਦੇ … Read more
ਕਵੀ: ਮੈਂ ਅਲਫ਼ੂ شاعر: میں الفو ਜੋ ਦੇਹਾਂ ਝੁਕੀਆਂ ਤਕੜਿਆਂ ਦੇ ਅੱਗੇਮਾੜਿਆਂ ਦੇ ਅੱਗੇ,ਤਣੀਂਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾجو دیہاں جھکیاں تکڑیاں دے اَگےماڑیاں دے اَگے، تنیاں نُوں ویکھداਸੱਪਾਂ ਜਿਹੇ ਲੋਕ,ਅਸੀਂ ਸਮਝ ਨਾ ਪਾਏਮਿੱਟੀ ਹੋਏ ਖੋਪੜ ‘ਤੇ ਮਣੀਂਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾسَپاں جہے لوک، اسیں سمجھ نہ پائےمٹی ہوئے کھوپڑ تے منیاں نُوں ویکھداਇੱਕੋ ਪੁੱਤ ਵਾਲ਼ੇ ਔਖੇ ਡਾਢੇ ਰੱਬਾ ਮੇਰਿਆਸੌਖੇ … Read more
شاعر: لکھوِندر سنگھ باجوہ ਲੱਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਬਾਜਵਾ ਆਇਆ ਮੌਸਮ ਜਾਣ ਬਹਾਰ।ਨਿਕਲੇ ਬਾਲ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ।آیا موسم جان بہارنکلے بال گھراں توں باہرਹੱਟੀ ਤੋਂ ਲੈ ਲਏ ਪਤੰਗ।ਰਲ ਉਡਾਉਣ ਸਾਥੀਆਂ ਸੰਗ।ہٹی توں لے لئے پتنگرَل اڈاؤن ساتھیاں سنگਮਾਜੇ ਵਾਲੀ ਲੈ ਕੇ ਡੋਰ।ਚਾੜ੍ਹਨ ਗੁੱਡੀ ਨਵੀਂ ਨਕੋਰ।ماجے والی لے کے ڈورچاڑن گُڈی نویں نکورਜਾ ਕੇ ਖੁਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਮੈਦਾਨ।ਗੁੱਡੀਆਂ ਚਾੜ੍ਹਨ … Read more
ਕਵੀ:ਮੈਂ ਅਲ਼ਫੂ (میں الفُو) ਸਵੇਰ ਹੁੰਦੀ ਐਮਾਂ ਦੀ ਹਾਕ ਸੁਣਦਿਆਂسویر ہُندی اےماں دی ہاک سُندیاںਫਟਾਕ ਬੈੱਡ ਤੇ ਖਲੋ ਬੈਠ ਜਾਣਾਂਖੁੱਲ੍ਹੇ ਵਾਲ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸਮੇਟਦਾفٹاک بیڈ تے کھلو بیٹھ جاناکھلے والاں نُوں سمیٹناਨਾਲ਼ ਨਾਲ਼ ਪਰਨਾ ਟੋਹਲਦਾਪੁੱਠਾ ਸਿੱਧਾ ਪਰਨਾ ਬੰਨ੍ਹਦਿਆਂنال نال پرنا ٹوہلداپُٹھا سِدھا پرنا بنھدیاںਫੋਨ ਲੱਭਣ ਲੱਗਦਾਂਅੱਧ ਖੁੱਲ੍ਹਿਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ਼ ਨੈੱਟ ਆਨ ਕਰਦਿਆਂفون لبھن لگداںادھ کھلیاں اکھاں … Read more
شاعر: لکھوِندر سنگھ باجوہ ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਹੋਇਆ ਦਿਲਜਾਨੀ, ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਹੋਇਆ।ਮਾਨਵਤਾ ਦੀ ਹੋਈ ਹਾਨੀ, ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਹੋਇਆ।بہت برا ہویا دل جانی، بہت برا ہویامان وتا دی ہوئی ہانی، بہت برا ہویاਚੁੱਪ ਚੁਪੀਤੇ ਬੈਠ ਸਾਹਮਣੇ, ਲੋਕੀਂ ਵੇਖੇ ਸੁਣਦੇ,ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਇੱਕ ਅਗਿਆਨੀ ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਹੋਇਆ।چپ چپیتے بیٹھ ساہمنے، لوکیں ویکھے سُنڑدےبول رہیا سی اِک گیانی بہت … Read more
ਕਰਕੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਜ਼ਾਇਆ ਕਮਲੀ ਔਰਤ ਨੇ।ਕੀ ਖੱਟਿਆ ਕੀ ਪਾਇਆ ਕਮਲੀ ਔਰਤ ਨੇکر کے خود نُوں ضائع کملی عورت نےکیہ کھٹیا کیہ پایا کملی عورت نے؟ਸੱਧਰਾਂ, ਸੁਫ਼ਨੇ, ਹਾਸੇ, ਅਪਣਾ ਸਿਰਨਾਵਾਂ,ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਕਮਲੀ ਔਰਤ ਨੇ।سدھراں، سفنے، ہاسے، اپنا سرناواںچُلھے دے وچ پایا کملی عورت نےਤੂੰ ਆਦਮ ਹੈਂ, ਬੇਸ਼ੱਕ ਉਸ ਤੋਂ ਅੱਵਲ ਹੈਂ,ਤੈਨੂੰ ਜਗ ਦਿਖਾਇਆ … Read more
شاعرہ:نرِندر کور مٹھاڑُو ਬਿਨਾਂ ਗੱਲੋਂ ਹੀ, ਖੁਸ਼ ਹੋ ਲਾਂبِنا گلّوں ہی، خُش ہو لاںਬੁਰਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂبرا تاں نہیںਵਜ੍ਹਾ ਕੋਈ ਨੀ, ਤਾਂ ਵੀ ਰੋ ਲਾਂوجہ کوئی نہیں، تاں وی ہو لاںਬੁਰਾ ਤਾਂ ਨੀبرا تاں نہیں؟ਨਜਾਇਜ਼ ਆਸਾਂ, ਗੰਧਲੇ ਸੁਪਨੇناجائز آساں، گندھلے سُپنےਨੈਣ ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਧੋ ਲਾਂنین ہنجواں دے نال دھو لاںਬੁਰਾ ਤਾਂ ਨੀبرا تاں نہیں؟ ਜੋ … Read more
شاعر: جگونت باوا ਸੁਰਖ਼ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲ੍ਹ ਜਦੋੰ ਵੀ ਹਿੱਲਦੇ ਨੇਉਹ ਜੇ ਹੱਸੇ ਫੁੱਲ ਉਜਾੜੀ ਖਿਲਦੇ ਨੇ ।سُرخ گلابی بُلھ جدوں وی ہِلدے نیںاوہ جے ہسے پھُل اُجاڑی کھلدے نیںਤੂੰ ਮਿਲਿਆਂ ਤੇ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆਉਝੰ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੋਕ ਹਜਾਰਾਂ ਮਿਲਦੇ ਨੇ ।تُوں ملیاں تے زندگی دا احساس ہویااُنج تے مینوں لوک ہزاراں ملدے نیںਤੇਰੇ ਤੋੰ … Read more