ਕਵਿਤਾ: ਮਨਿੰਦਰ ਕੌਰ ਮਨشاعرہ: منِندر کور مَن ਸਾਗਰ ਜਿਹੀ ਗਹਿਰਾਈساگر جہی گہرائیਅੰਬਰ ਜਿਹਾ ਫੈਲਾਅامبر جہیا پھیلاਹਵਾ ਜਿਹੀ ਰਵਾਨੀہوا جہی روانیਸਭ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜ਼ੂਦسبھ ہون دے باجودਸਮੇਟ ਲੈਂਦੀ ਹਾਂسمیٹ لیندی ہاںਖ਼ੁਦ ਨੂੰخود نُوںਬੜੇ ਸਲੀਕੇ ਨਾਲبڑے سلیقے نالਭੁਲੇਖਾ ਨਾ ਰੱਖੀਂبھلیکھا نہ رکھیںਮੇਰੇ ਸੀਮਤ ਹੋਣ ਦਾمیرے سیمت ہون داਸੀਮਤ ਨਹੀਂ ,ਬਸسیمت نہیں، بسਸਮੇਟਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈسمیٹیا ہویا ہےਖ਼ੁਦ ਨੂੰ … Read more
ਕਮਲੇਸ਼ ਸ਼ਾਹਕੋਟੀ کملیش شاہ کوٹی ਹੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਦੀਵੇ ਬਲਦੇ ਨਾਵਿੱਚ ਤੇਲ ਆਸ ਦਾ ਪਾ ਤਾਂ ਸਹੀ।ہنجھواں نال دیوے بلدے نہوچ تیل آس دا پا تاں سہیਹਿੰਮਤ ਨਾਲ ਬੱਤੀ ਵੱਟ ਜ਼ਰਾਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਤੀਲੀ ਲਾ ਤਾਂ ਸਹੀ।ہمت نال بتی وٹ ذراوشواس دی تیلی لا تاں سہیਫ਼ਿਰ ਜਗਮਗ ਜਗਮਗ ਕਰਨੇ ਨੇਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਦੀਪ ਜਗਾ ਤਾਂ ਸਹੀ।فیر جگ مگ … Read more
ਕਵੀ:ਸੁਖਦੀਪ ਸਿੰਘ ਰਾਏਪੁਰ سُکھ دیپ سنگھ رائے پور ਪੁੱਤਰਾ ਵੇ,ਦੱਸ ਇਹ ਕੀ ਕਰ ਗਿਆਤੇਰਾ ਬਾਪ,ਸਾਰੀ ਕਮਾਈ ਹਰ ਗਿਆپُترا وے، دس ایہہ کیہ کر گیاتیرا باپ ساری کمائی ہر گیاਸੋਚਿਆ ਸੀ ਬੁਢਾਪੇ ਵਿੱਚ ਸਾਂਭੇਗਾ ਤੂੰਤੂੰ ਤੇ ਚੰਦਰਿਆ,ਪਹਿਲਾਂ ਮਰ ਗਿਆسوچیا سی بڈھاپے وچ سانبھے گا تُوںتُوں تے چندریا، پہلاں مر گیاਕੀ ਹੋਇਆ ਸੀ,ਜੇ ਮਿਲ਼ੀ ਨਹੀਂ ਉਹਬਿਨਾਂ ਉਹਦੇ … Read more
ਕਵੀ: ਮੈਂ ਅਲਫ਼ੂ شاعر: میں الفو ਜੋ ਦੇਹਾਂ ਝੁਕੀਆਂ ਤਕੜਿਆਂ ਦੇ ਅੱਗੇਮਾੜਿਆਂ ਦੇ ਅੱਗੇ,ਤਣੀਂਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾجو دیہاں جھکیاں تکڑیاں دے اَگےماڑیاں دے اَگے، تنیاں نُوں ویکھداਸੱਪਾਂ ਜਿਹੇ ਲੋਕ,ਅਸੀਂ ਸਮਝ ਨਾ ਪਾਏਮਿੱਟੀ ਹੋਏ ਖੋਪੜ ‘ਤੇ ਮਣੀਂਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾسَپاں جہے لوک، اسیں سمجھ نہ پائےمٹی ہوئے کھوپڑ تے منیاں نُوں ویکھداਇੱਕੋ ਪੁੱਤ ਵਾਲ਼ੇ ਔਖੇ ਡਾਢੇ ਰੱਬਾ ਮੇਰਿਆਸੌਖੇ … Read more
ਜੱਸ ਢਿੱਲੋਂ ਭਾਵੇਂ ਊਣਾ ਸਭ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂਪਰ…ਭੁੱਖਾ ਮੈਂ ਵਡਆਈਆਂ ਦਾبھاویں اُونا سبھ پاسیاں توںپر… بُھکھا میں وڈائیاں داਆਪਾ ਕੱਜਾਂ, ਤੈਂਨੂੰ ਭੰਡਾਮਾਲਕ ਮੈਂ ਚਤਰਾਈਆਂ ਦਾ।آپا کجاں، تینوں بھنڈاںمالک میں چترائیاں داਬਸ ਲੋੜ ਪਈ ਤੇ…. ਆਵੇ ਚੇਤਾਸੱਜਣਾ ਦੀਆਂ ਰੁਸਵਾਈਆਂ ਦਾبس لوڑ پئی تے…آوے چیتاسجناں دیاں رسوائیاں دا“ਹਾਂ” ਲੋੜ ਪਈ ਤੇ ਆਵੇ ਚੇਤਾ….ਸੱਜਣਾ ਦੀਆਂ ਰੁਸਵਾਈਆਂ ਦਾ।”ہاں“ لوڑ پئی … Read more
ਕਰਕੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਜ਼ਾਇਆ ਕਮਲੀ ਔਰਤ ਨੇ।ਕੀ ਖੱਟਿਆ ਕੀ ਪਾਇਆ ਕਮਲੀ ਔਰਤ ਨੇکر کے خود نُوں ضائع کملی عورت نےکیہ کھٹیا کیہ پایا کملی عورت نے؟ਸੱਧਰਾਂ, ਸੁਫ਼ਨੇ, ਹਾਸੇ, ਅਪਣਾ ਸਿਰਨਾਵਾਂ,ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਕਮਲੀ ਔਰਤ ਨੇ।سدھراں، سفنے، ہاسے، اپنا سرناواںچُلھے دے وچ پایا کملی عورت نےਤੂੰ ਆਦਮ ਹੈਂ, ਬੇਸ਼ੱਕ ਉਸ ਤੋਂ ਅੱਵਲ ਹੈਂ,ਤੈਨੂੰ ਜਗ ਦਿਖਾਇਆ … Read more
شاعرہ:نرِندر کور مٹھاڑُو ਬਿਨਾਂ ਗੱਲੋਂ ਹੀ, ਖੁਸ਼ ਹੋ ਲਾਂبِنا گلّوں ہی، خُش ہو لاںਬੁਰਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂبرا تاں نہیںਵਜ੍ਹਾ ਕੋਈ ਨੀ, ਤਾਂ ਵੀ ਰੋ ਲਾਂوجہ کوئی نہیں، تاں وی ہو لاںਬੁਰਾ ਤਾਂ ਨੀبرا تاں نہیں؟ਨਜਾਇਜ਼ ਆਸਾਂ, ਗੰਧਲੇ ਸੁਪਨੇناجائز آساں، گندھلے سُپنےਨੈਣ ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਧੋ ਲਾਂنین ہنجواں دے نال دھو لاںਬੁਰਾ ਤਾਂ ਨੀبرا تاں نہیں؟ ਜੋ … Read more
شاعر: جگونت باوا ਸੁਰਖ਼ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲ੍ਹ ਜਦੋੰ ਵੀ ਹਿੱਲਦੇ ਨੇਉਹ ਜੇ ਹੱਸੇ ਫੁੱਲ ਉਜਾੜੀ ਖਿਲਦੇ ਨੇ ।سُرخ گلابی بُلھ جدوں وی ہِلدے نیںاوہ جے ہسے پھُل اُجاڑی کھلدے نیںਤੂੰ ਮਿਲਿਆਂ ਤੇ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆਉਝੰ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੋਕ ਹਜਾਰਾਂ ਮਿਲਦੇ ਨੇ ।تُوں ملیاں تے زندگی دا احساس ہویااُنج تے مینوں لوک ہزاراں ملدے نیںਤੇਰੇ ਤੋੰ … Read more