لیکھک:محمد الیاس
پنجابی روپ: عاطف حسین شاہ
پہلا پہاڑی سلسلہ پار کرن مگروں اوہناں دے ساہمنے لاہندیوں دھند وچ ولھٹیا ہویا سورج چڑھ آیا سی۔ اوہ چارے مونہہ ہنیرے گھروں نکلے سن۔ اوہناں دا خیال سی کہ نو وجے دے نیڑے تریڑے ڈھوک راجگان اپڑ جاواں گے۔ راجہ حکم داد عام طور تے دس وجے توں بعد ایک شہر ول ٹردا سی، جیتھے اوہ سارا دن سیاسی، سماجی تے کاروباری معاملے نبیڑدا ہوندا سی۔
چارے بیلی اپنے پنڈ تے آلے دوالے دی آبادی وچ حکم داد دے پکے تے اختیار والے نمائندے سن۔ سیاسی جوڑ توڑ، مقامی ترقی دے منصوبیاں لئی سرکاری خزانے وچوں رقم جاری کرنا، بیت المال تے زکوٰۃ فنڈ نال مالی امداد دی ونڈ کراؤنا، تھانے کچہری یا تحصیل دی سطح تیکر اپنے دھڑے نال جڑے لوکاں دے پھسے اوئے کم کڈھوانا اوہناں دے ذمے سی۔ اوہناں دناں وچ راجہ حکم داد دا ناں بولدا سی۔ ایہہ چارے بیلی کل وقتی سیاسی تے سماجی کارکن سن۔
پچھلی رات ای اڈدی اڈدی خبر اوہناں تیکر اپڑی کہ راجہ حکم داد دا سبھ توں ودھیا تے سوہنا کتا ”وولف“ مر گیا اے۔ کجھ دن پہلاں جدوں ایہہ شہر گئے تاں راجے دے بنگلے وچ لوکاں دیاں نظراں وولف ناں دے کتے اتے ٹکیاں ہوئیاں سن۔
علاج دی خاطر اوہنوں شہر لیایا گیا سی۔ کتے دے گلے وچ خورے کنڈا کھب گیا سی۔ مالک فکرمند سی کہ کسے بھیڑی نیت والے نے کجھ کھوا نہ دتا ہووے۔ سرکاری وزیر،مشیر،نوکر چاکر تے عام لوکائی وولف دے چھیتی راضی (ٹھیک) ہون دی دعا کر رہے سن۔ اوہناں چوانہہ نے وی اپنی پریشانی تے دعاواں دا اظہار چنگا ودھا کے کیتا سی۔
رات نوں جدوں اوہناں نے ایہہ خبر سنی تاں رل کے ایہہ فیصلہ کیتا کہ اوہ چھیتی توں چھیتی راجہ حکم داد کول اپڑن تاں جے اوہدے پیارے کتے دی موت تے دلی افسوس دا اظہار کر سکن۔ ڈھوک راجگان جان لئی اوہناں کول دو ای راہ سن۔ سڑک دی راہیں چرتالیھ میل دا چکر کٹ کے پر اوس روٹ تے اک دو گڈیاں ای چلدیاں سن۔ انج اوہ دن دے بارہ اک وجے توں پہلاں منزل تیکر نہیں اپڑ سکدے سن۔ دوجا ایہو شارٹ کٹ سی جیہدے تے اوہ ٹردے جا رہے سن۔ ایس اوکھے پہاڑی راہ نوں پیدل پورا کرنا کسے وڈے کارنامے توں گھٹ نہیں سی۔ اوہ چارے ایس گل نوں چنگی طرحاں سمجھدے سن کہ جسمانی اوکھ چکنا ای اوہناں دے حق وچ چنگا اے۔
ساڑھے اٹھ وجے دے نیڑ اوہ سڑک تے پہنچ گئے، جتھوں جنوب ول ڈیڑھ کو میل دے پینڈے تے اوہناں دی منزل سی۔ راہ بہت سوکھا سی کیوں جے ڈھوک راجگان تیکر اک پکی ذیلی (لنک) سڑک نکلدی سی پر ایتھے اپڑ کے اوہناں تے اک عجیب جہیا انکشاف (پرکاش) ہویا کہ راجہ حکم داد دا کتا نہیں مویا بلکہ پچھلی رات کتے دا مالک راجہ حکم داد آپ ای اگلے جہان ٹر گیا اے۔ ہاں پر راجہ کرم داد دا کتا ”پرنس“ مر گیا اے جہڑا اوہنے ولایت چوں منگوایا سی۔
چارے بیلی سڑک دے کنڈے بیہ گئے۔ اوہ بہت اداس ہو گئے سن۔ راجہ حکم داد دا ناں، اک فون کال یا پرچی اوہناں دے لئی ”کھل جا سم سم“ توں گھٹ نہیں سی۔ مرن والا بہت سیانا سی۔ جدوں تیک جیوندا رہیا، حیاتی وچ کدے ہاریا نہیں۔ اوہدی ٹکر دا اکو بندہ سی، راجہ کرم داد۔ اوہ وی چنگا تگڑا سی۔ دوویں راجے آپس وچ چچیر (داد پوترے) سن پر آپس دے وچ اوہناں دا بہت اختلاف سی، سگوں اوہ پکے دشمن بنے ہوئے سن۔ بدقسمتی نال راجہ کرم داد ہر وار کامیابی نوں ہتھ لاؤندا لاؤندا ریہہ جاندا سی۔
ایہہ علاقہ کدی اوہناں دے وڈ وڈیریاں دی مشترکہ جاگیر سی تے کوئی تیجا اوہناں دے برابر دا حالی جمیا نہیں سی۔ حکم داد جدوں تیکر میدان وچ رہیا، اوہدے مقدر جاگدے رہے۔ آل اولاد وچ کوئی وی اجہیا نہیں سی جہڑا اوہدی تھاں لے سکدا۔ دوویں پتر حالی بہت نکے سن۔
اوہناں دے شمال دے پاسے والا پہاڑی سلسلہ بہت اچا تے برف نال ڈھکیا ہویا سی پر ہن کوئی ہور راہ وی نہیں سی رہیا۔ اوس سڑک اتوں دوپہر ویلے ای کوئی گڈی مل سکدی سی جہڑی اوہناں نوں ڈیگر ویلے تک منزل تیکر اپڑا سکدی سی پر اوہ اینا چر برداشت نہیں سن کر سکدے۔ چوانہہ نے آپس وچ سر جوڑ کے مشورہ کیتا تے اک فیصلہ کر لیا۔ فیر اوہناں نے ایس اوکھے سفر دی شروعات کر دتی۔
چارے بیلی دوپہر توں کجھ پہلاں ای حویلی دے ساہمنے کھلوتے ہپھ رہے سن۔ دھپ تے منجیاں لگیاں ہوئیاں سن جہناں اتے بہوں سارے لوکائی بیٹھے سن۔ چوانہہ نے برف دے چکڑ وچ لبھڑے بوٹ اتار دتے۔ میزبان دے آسے پاسے بیٹھے لوکاں کھلے دل نال پروہنیاں لئی تھاں بنائی۔ پرسا دیندیاں ہویاں چارے بیلی انج اداس ہو گئے کہ راجہ کرم داد نے ”پرنس“ دا غم کنڈی پچھے کر دتا تے پروہنیاں دے نال بڑے چاواں نال گلاں کرن لگ پیا۔
