تحریر: ہردیو چوہان ਹਰਦੇਵ ਚੌਹਾਨ بلی ماسی دبے پیریں آؤندی۔ گھرو گھری جاندی۔ کمرے، رسوئیاں وچ وڑن دا رستہ لبھدی۔ دروازے کھڑکیاں بند ویکھدی تاں اداس ہو جاندی۔ کسے رسوئی دی بند کھڑکی چوں کڑھے دُدھ دی خوش بو نال من پرچا لیندی تے اگلے گھر تُر جاندی۔تُری جاندی بلی سوچدی، سچی لوکی بڑے بدل … Read more
رنگا بھالو سست ہون پاروں جنگل وِچ نالائق تے نکما مشہور سی۔ جس طرحاں انساناں وِچ کوئی بندہ سست ہو جاوے، کم کاج نہ کرے تے بس دُوجیاں تے اُمید لا کے کجھ حاصل کرن دی کوشش کرے تاں اجہیے بندے نُوں کوئی وی پسند نہیں کردا۔ بلکل ایسے طرحاں جنگل دے قانون وِچ ایہہ … Read more
”ہائے اللہ جی! ہن میں کیہ کراں گی!“ رائمہ نے دکھی انداز وچ فریاد کیتی۔”امی جی! میرے کولوں پانی دی بالٹی نہیں چکی جاندی۔“ رائمہ نے اپنا مسئلہ امی اگے پیش کیتا۔اوہ اوہدے مکھ تے پھیلی پریشانی ویکھ کے مسکرا پئے،فیر اوہدا چہرہ ہتھاں وچ لیندیاں ہویاں بولے:”توں ماسی راحیلہ دے گھروں پانی بھر لیا … Read more
منکو باندر دی چیک پُورے جنگل وچ گونج رہی سی۔ بیلا ہاتھی، بی فاختہ، بھولو چیتا، ٹالی پانڈا…. سارے اوس آواز وَل نس پئے سن۔ مونی خرگوش سبھ توں اَگے بھج رہیا سی۔ آواز آلے پاسے دوڑدیاں ہویاں دُوجیاں جنوراں نے ویکھیا کہ وڈے بوہڑ دے رُکھ ہیٹھ مونی خرگوش نُوں بریک لگ گئی سی … Read more